|
 |
روزِ جهانی مبارزه علیه سیاست ویرانگر خصوصی سازی
اتحادیه بین المللی سندیکاهای کارگران خدمات عمومی و سندیکاهای متحد: خصوی سازی را متوقف کنید
بحران مالی و اقتصادی نه تنها بنظر نمی‌رسد که پایان یافته باشد، بلکه نشانه‌های نگران کننده‌ای از یک رویارویی گسترده مشاهده میگردد. آمارسازی‌های دروغین در مورد رشد تولید نا خالص داخلی (جی دی پی) و ایجاد شغل با واقعیت‌های روزانه جهان کارگری [زندگی روزانۀ کارگران و زحمتکشان فکری و یدی]، شاغلین و بیکاران مغایرت دارد.
تمرکز سرمایه و انباشت ثروت، اقتصاد مبتنی بر بورس بازی و دلالی، حملات سازمان یافته به حق حاکمیت ملی، سودجویی از تمامی عرصه‌های اجتماعی، با منطق خصوصی سازی تمامی امور که سود سرمایه‌داران را افزایش خواهد داد، یورش به تمامی قوانین بین‌المللی مربوط به استقلال کشورها، تمرکز قدرت سیاسی و زیر مجموعه‌های آن و نظامی کردن روابط بین‌المللی، عناصر سیاست‌های سرمایه‌داری بوده که تمامی کشورهای جهان را در نوردیده است.
استثمار کارگر مرد و زن در سطح جهانی بطور بی سابقه‌ای تشدید شده است و علنا حقوشان را انکار کرده و با دستمزد پایین از نیروی کارشان سوء استفاده می‌کنند.
نکات اصلی این یورش عبارت است از:
کاهش دستمزد واقعی، مقررات زدایی و افزایش ساعات کار، مقررات زدایی از روابط کار، رشد تعداد کارگران پاره وقت، اختصاص منابع مالی عمومی برای گروه‌های اقتصادی خصوصی، افزایش سن بازنشستگی، کاهش مزایا و حقوق بازنشستگی، تخریب مشاغل خدمات عمومی، دستبرد به حقوق و مزایای اجتماعی کارگری، انکار حق مذاکره و حق عقد قراردادهای دستجمعی کارگران.
حملاتی که به سندیکاهای طبقاتی و قراردادهای دستجمعی، که در واقع درصدد تفرقه اندازی بین کارگران بخش عمومی و خصوصی است، اختلافات و جدایی در روابط حرفه‌های مختلف را عمیق کرده و موجب ایجاد روابط فردی کارگری می‌شود که این باعث شکستن صفوف همبستگی بین‌المللی در بین زحمتکشان وتضعیف سندیکاها میگردد.
این حملات را فقط می‌توان با بکارگیری بسیج سندیکاهای طبقاتی، با عمل متحد در موضوعات عمومی و مشترک، دفاع از حقوق و منافع و آرمان‌های طبقه کارگر، برای رهایی آنان و یک جامعه عاری از استثمار انسان از انسان [در بعد استراتژیک]، دفع کرد.
سازماندهی مجدد دولت‌ها، در خدمت شرکت‌های بزرگ بودن و بطور مشخص یکی از اهداف بزرگ دولت‌های سرمایه‌داری است. هدف آنان پایان دادن به دولت‌های به اصطلاح «تامین رفاه عمومی» است.
عملکرد اجتماعی دولت- بخصوص در آموزش، بهداشت و تامین اجتماعی- و اصل همگانی بودن آنها، همبستگی و رایگان بودن آن ریشه در مبارزات کارگران و مردم برای حقوق غیر قابل انکارشان دارد. این اصول باعث می‌شود که کارگران و فرزندانشان به آموزش، بهداشت، و تامین اجتماعی در سطوح عالی دسترسی داشته باشند. کارکرد اجتماعی دولت در گسترش و دموکراتیزه کردن فرهنگ، هنر، قدرت جابجایی در کار، حمایت از مسکن، مراقبت از کودکان، مزایای دوران پیری و از کارافتادگی ادامه پیدا می‌کند.
طرح‌های خصوصی سازی در کشورها یک پسرفت است. اوایل بیشترین حملات روی بخش‌های استراتژیک اقتصادی و رو به رشد، مانند بخش انرژی و ارتباطات بود، درواقع این خصوصی سازی‌ها انتقال این بخش‌ها از انحصار دولت به انحصار شرکت‌های انحصاری بود که باعث انباشت عظیم سود به نفع سهامداران- که اغلب شرکت‌های خارجی هستند- بود. در حالیکه توده مردم درگیر افزایش نرخ بهره، کاهش و تخریب کیفیت خدمات بودند.
در جدیدترین مرحله، سرمایه‌داری چشم خود را به حوزه‌های اجتماعی دولت‌ها، یعنی تصاحب حوزه‌های خدماتی مانند بهداشت، آموزش و کاهش شدید بودجه، بستن مدارس، مراکز درمانی و سایر مراکز خدمات اجتماعی، قطع مزایا به شاغلین و بیکاران، بازنشستگان، کودکان، جوانان و سالمندان از طریق خصوصی سازی دوخته است.
همزمان با کوچک شدن بخش خدمات عمومی، ما شاهد حمله به حقوق کارگران بخش عمومی و افزایش حقوق کارفرما و کاهش دستمزد، حذف مشاغل، منع مذاکرات و چانه زنی دستجمعی، محدود کردن استفاده از سایر حقوق دستجمعی، اساسا حق اعتصاب، افزایش ساعات کاری و کارهای خطرناک، هستیم.
در بسیاری از کشورها قوانین کارگری را در جهت حذف حقوق تضمینی کارگران تغییر می‌دهند.
تخریب عملکرد اجتماعی دولت‌ها تنها به قصد خصوصی سازی است. دولت‌هایی که منابع مالی، انسانی و منابع اولیه در بهداشت، آموزش و دیگر مزایا را به یغما میبرند، همانهایی هستند که می‌گویند ارایه خدمات عمومی کارا نبوده و به نیازهای مردم پاسخگو نیست؛ و سپس آنها را تقدیم بخش خصوصی می‌کنند. نظارت دولت به حداقل رسیده و فقط درحد خیریه و کمک رسانی می‌ماند.
جنبش سندیکایی طبقاتی، عمیقا در مبارزات کارگران برای دفاع از حقوق خود و خدمات عمومی اجتماعی، نقش حیاتی علیه سرمایه‌داری پیشرفته دارد. کارفرمایان از همه ابزار خود برای استثمار بیش از حد کارگران، قطع آزادی‌های کارگران استفاده می‌کنند تا تسلط خود را حفظ و جیب‌های خود را پر نمایند.
تقویت اتحاد و انسجام کارگران در اطراف سندیکاهای طبقاتی و توده‌ای در محل‌های کار، و همچنین در ساختارهای محلی و بین‌المللی فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری برای گسترش خواستها، عمل و مبارزه و آگاه سازی کارگران بسار حیاتی بوده و بخصوص در شرکت‌های دولتی و خدمات عمومی مهم است. این تقویت یعنی وحدت عمل تمامی کارگران در مبارزه علیه سازشکاری و عقاید بورژوازی است.
ابتکار عمل اعلامی سندیکاهای خدمات عمومی وابسته به تی یو آی، بایستی که هدایت گشته و با توجه به ویژگی‌های هر کشوری:
خواستار خدمات عمومی مناسب، کارا، کیفیتی و همگانی و مجانی برای پاسخ گویی به نیازهای کارگران و مردم و علیه خصوصی سازی و برون سپاری خدمات و نفی سوء استفاده و انباشت سود توسط باندهای ثروت باشد.
خواستار لغو تمامی قوانینی که حقوق کارگران خدمات عمومی در کشورهایی که اعمال گشته است، باشد.
خواستار بهبود شرایط زندگی و کار کارگران خدمات عمومی، بعنوان مثال دستمزد بهتر و زمان کاری مناسب با شرایط زندگی خانواده‌هایشان، باشد.
خاتمه دادن به قراردادهای موقت و تضمین کار با ثبات در بخش خدمات عمومی و تضمین استقلال آن از حکومت‌های سرمایه‌داری، چه در دولت مرکزی و چه در سطح محلی و منطقه‌ای و در شرکت‌های تحت کنترل دولت، باشد.
بهرمند بودن از حق آزادی تشکیل اتحادیه (تشکیل انجمن، ملاقات، شرکت در تظاهرات) در تمامی محیط‌های کاری و همچنین حق چانه زنی و قراردادهای دستجمعی، باشد.
جاری کردن سیاست‌های اجتماعی که جوابگوی منافع کارگران و مردم در توزیع عادلانه ثروت و در نفی سیاست‌های خیریه‌ای باشد.
در رد تمامی سیاست‌های نئولیبرالی و ریاضتی در بخش‌های مختلف جهان که بمنظور تخریب حقوق نیروی کار و اجتماعی کارگران و مردم باشد.
مبارزه برای صلح و همبستگی بین‌المللی علیه جنگ، نظامیگری، تهاجم، دخالت و محاصره اقتصادی که منافع کارگران و مردم را نادیده می‌گیرد – در دفاع از استقلال ملی، که مردم آزادنه برای سرنوشت خود تصمیم بگیرند، باشد.
برنامه عمل
شرکت گسترده و بسیج اتحادیه‌ها در روز جهانی اعتراض به خصوصی سازی
تی یو آی- پی اس در ۴ آوریل ۲۰۱۶، هر سازمانی در کشور خودش
هر سندیکایی این سند را منتشر نموده و در درون هر سندیکایی در موردش بحث شده و امضا گردد که آنان نیز تصمیمات خود و نحوه عمل خود را در این مورد بیان نمایند. بخصوص بحث را با اتحادیه‌هایی که نقطه نظر متفاوتی با آنان دارند باز نمایند.
۳ یا ۴ شاخه (مانند بخش خدمات عمومی، آموزش و پرورش، حمل و نقل، بهداشت و غیره) علیه خصوصی سازی تاریخی را برای اعتراض تصمیم بگیرند که در واقع بخشی از آماده سازی برای روز جهانی اعتراض است.
برای تدارک و برگزاری موفق کنگره ۱۷ فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری تمامی تلاش خود را بکنیم.
